رواندا

رواندا
مبلغان آلمانی برای اولین بار در سال ۱۹۰۴ قهوه را به کشور رواندا آوردند، اما این کشور تا سال ۱۹۱۷ صادرات قهوه را آغاز نکرد. بعد از جنگ جهانی اول، جامعه مانداتا حکومت آلمان را از سلطه استعماری بر خود سلب کرد و به بلژیکی ها سپرد. این همان دلیلی است که بیشترین میزان قهوه رواندا از لحاظ تاریخی به کشور بلژیک صادر شده است.
اولین درختان قهوه در استان سیانگوکو کاشته شدند و نام این مکان به اولین زیرگونه قهوه رواندا که به صورت طبیعی از یک بوربون جهش یافته بود داده شد. به تدریج کشت قهوه به منطقه کیوو و در نهایت به بقیه مناطق کشور رواندا گسترش یافت. در دهه ۱۹۳۰، بسیاری از تولیدکنندگان قهوه در سراسر کشور مجبور به تولید محصول قهوه شدند که بازتابی از رویکرد استعماری کشور بلژیک در کشور همسایه یعنی بوروندی بود. بلژیکی ها به شدت صادرات را کنترل کرده و مالیات های بالایی را بر کشاورزان وضع می کردند. این امر رواندا را به سمت تولید حجم بالایی از قهوه، با کیفیت پایین سوق داد که به قیمت پایینی نیز فروخته می شد. با این حال، این واقعیت که رواندا صادرات کمی داشت، تاثیر زیادی بر کشاورزان گذاشت.
کشور رواندا زیرساخت های مورد نیاز و باکیفیت برای تولید قهوه را نداشت و حتی کشاورزان از برخورداری از یک ایستگاه شستشو نیز محروم بودند. در دهه ۱۹۹۰ قهوه با ارزش ترین صادرات کشور رواندا بود اما رویدادهای این دهه مانند نسل کشی گسترده نزدیک به یک میلیون نفر در یک این کشور، صنعت قهوه را تحت تاثیر خود قرار داد و قیمت جهانی قهوه را به شدت کاهش داد.
نقش قهوه در بازیابی اقتصادی رواندا
رواندا پس از این نسل کشی گسترده دوباره بر روی پای خود ایستاد و قرار بود که قهوه به عنوان نمادی مثبت در این کشور تلقی گردد. با سرازیر شدن کمک های بین المللی و علاقه خارجی ها به قهوه این کشور، تمرکز به صنعت بازگشت و تلاش بسیار زیادی برای شکوفایی صنعت قهوه انجام شد. ایستگاه های شستشو ساخته شدند و به نظر می رسید قدم های مصمم و درستی برای حرکت به سمت تولید قهوه با کیفیت برداشته می شود. دولت رویکرد بازتری نسبت به تجارت قهوه در پیش گرفت و خریداران قهوه تخصصی از سراسر جهان علاقه زیادی به قهوه های این کشور نشان دادند. رواندا تنها کشور آفریقایی است که میزبان مسابقات فنجان برتر بوده است که پروژه ای است برای یافتن بهترین قهوه ها و ارائه آن ها به بازار از طریق یک سیستم حراج آنلاین. اولین ایستگاه شستشو در این کشور در سال ۲۰۰۴ و با کمک آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده ساخته شد. پس از آن تلاش های بیشتری نیز صورت گرفت و تعداد ایستگاه های شستشو در سال های اخیر به طرز چشمگیری افزایش یافته است.
پروژه PEARL که پرژوه ای بود برای مشارکت و تقویت کشاورزی در رواندا از طریق ارتباطات، در کمک به گسترش دانش و آموزش کشاورزان تازه کار بسیار موفق بود. پس از آن این پروژه به پروژه دیگری به نام SPREAD تغییر یافت، این پروژه به دنبال تداوم مشارکت ها برای تقویت توسعه شرکت های روستایی و کشاورزی بود و تلاش خود را بر منطقه بوتاره تمرکز کرده بود. رواندا به عنوان سرزمین «هزار تپه» شناخته می شود و ارتفاع و آب و هوای بسیار مطلوبی برای تولید و کشت قهوه را داراست. با این حال، در این کشور مشکلی در خصوص تخلیه خاک به صورت گسترده وجود دارد و حمل و نقل نیز همچنان یک چالش است که هزینه های زیادی را به هزینه تولید اضافه می کند. هنگامی که در سال ۲۰۱۰ قیمت جهانی قهوه افزایش یافت، یافتن انگیزه های مناسب برای حفظ کیفیت بالا در رواندا و بسیاری از نقاط دیگر تولیدکننده قهوه به شکل یک چالش جدی درآمد. چرا که وقتی بازار قیمت های بالایی را می پردازد، دیگر دلیل کمی برای صرف هزینه برای افزایش کیفیت وجود دارد و حتی قهوه ای با کیفیت پایین نیز به اندازه کافی سودآور است. با این حال، مطالعات اخیر نشان داده است که قهوه های این کشور همچنان از کیفیت بسیار خوبی برخوردارند. در رواندا مقدار کمی گونه روبوستا رشد و صادر می شود و بیشتر محصولات آن به گونه عربیکا که تحت فراوری شسته قرار گرفته اند اختصاص دارد.
نقص سیب زمینی
این نقص را می توان نقصی خاص و غیرعادی تلقی نمود که تنها در قهوه های دو کشور بوروندی و رواندا یافت می شود. علت آن وجود یک باکتری ناشناخته است که وارد پوست گیلاس قهوه شده و سمی ناخوشایند را تولید می کند. این باکتری اگرچه برای سلامتی مضر نیست اما وقتی لوبیاهای آسیب دیده در معرض این نقص برشته و آسیاب می شوند، عطری تند درون آن ها ایجاد می شود که بسیار شبیه بویی است که زمانی که سیب زمینی را پوست می گیریم به مشام می رسد. این نقص تنها بر روی دانه های خاص تاثیر می گذارد، بنابراین وجود آن در تعدادی از دانه های قهوه به این معنی نیست که کل دانه های قهوه درون کیسه خراب شده است، مگر آنکه تمامی آن ها آسیاب شده باشند. ریشه کن کردن این نقص بسیار مشکل است و پس از اتمام پروسه برداشت دیگر قابل شناسایی نیست، بنابراین یک برشته کار قهوه نمی تواند کاری برای تشخیص این نقص پیش از برشته کاری انجام دهد. حتی پس از برشته کاری نیز، تا زمانی که دانه قهوه دارای این نقص آسیاب نشود، تشخیص آن بسیار دشوار است. تنها می توان در حین فراوری، برای شناسایی گیلاس هایی که پوست آن ها شکسته و احتمالاً آلوده شده اند کارهایی انجام داد. در همین راستا، هم در سطح زمین های زراعی و هم در سطح تحقیقاتی کارهایی برای ریشه کنی این نقص بسیار خاص در حال انجام است.

قابلیت ردیابی
قهوه در کشور رواندا قابل ردیابی است و به ایستگاه های شستشو و گروه های کشاورز و تعاونی های متعددی که آن را عرضه می کنند می رسد. هر تولیدکننده به طور متوسط تنها ۱۸۳ درخت قهوه دارد، بنابراین نمی توان قهوه قابل ردیابی ای را پیدا کرد که تنها به یک تولیدکننده اختصاص داشته باشد.
زیرگونه های محلی
میبیریزی
این نام از مبلغی در کشور رواندا گرفته شده است که تعدادی درخت بوربون را از کشور گواتمالا دریافت نمود. زیرگونه میبیریزی یک زیرگونه طبیعی از گروه بوربون است که ابتدا در رواندا رشد کرد و بعداً در دهه ۱۹۳۰ به بوروندی رفت و در آنجا گسترش یافت.
جکسون
این زیرگونه نیز یکی دیگر از زیرگونه های مربوط گروه بوربون است که ابتدا در رواندا رشد و پس از آن به بوروندی رفت و در آنجا گسترش یافت.
مشخصات طعمی
قهوه های شگفت انگیز کشور رواندا اغلب طعمی میوه ای دارند که یادآور سیب یا انگور قرمز است. طعم میوه های توت و گلی نیز در میان قهوه های این کشور رایج است.
مناطق پرورش دهنده قهوه
جمعیت: ۱۱۹۲۰۰۰۰
تعداد کیسه های ۶۰ کیلوگرمی در سال: ۲۲۰۰۰۰
قهوه در سراسر مناطق کشور رواندا کشت می شود و برشته کارها برای شناسایی یک قهوه ممکن است از نام یک منطقه به همراه نام ایستگاه شستشو استفاده کنند.
منطقه جنوبی و غربی
برخی از قهوه های شگفت انگیر کشور رواندا مربوط به این مناطق است و به نظر می رسد که تولید به ویژه در منطقه کوهستانی هویی، منطقه نیاماگابه و نیاماشکه در سواحل دریاچه کیوو متمرکز شده است.
ارتفاع: ۱۷۰۰ تا ۲۲۰۰ متر
زمان برداشت: مارس تا ژوئن
زیرگونه ها: بوربون و میبیریزی
منطقه شرقی
ارتفاع در قسمت شرقی کشور به اندازه مناطق دیگر نیست اما در مناطق انگوما و نیاگاتاره در منتهی الیه شرقی کشور قهوه های بسیار باکیفیتی تولید می شود.
ارتفاع: ۱۳۰۰ تا ۱۹۰۰ متر
زمان برداشت: مارس تا ژوئن
زیرگونه ها: بوربون و میبیریزی