بولیوی

بولیوی
اگرچه امروزه تولید قهوه در بولیوی بسیار زیاد نیست اما این کشور پتانسیل بی نظیری در زمینه تولید قهوه دارد. واقعیت اینجاست که کل تولید این کشور امروز حتی از یک مزرعه بزرگ در برزیل نیز کمتر است و این میزان سال به سال نیز کاهش می یابد و مزارع قهوه با سرعت نگران کننده ای در حال از بین رفتن هستند. چه بسا به زودی شاهد ناپدید شدن و از میان رفتن قهوه های بولیوی (به خصوص زیرگونه های با کیفیت تر آن) باشیم.
اطلاعات بسیار کمی در خصوص نحوه معرفی قهوه و تاریخچه رشد آن در کشور بولیوی وجود دارد. در این میان گزارش هایی وجود دارد مبنی بر تولید میزان قابل توجهی قهوه در این کشور که به دهه ۱۸۸۰ باز می گردد. کشور بولیوی، کشوری به بزرگی اتیوپی و یا کلمبیا است. این کشور در خشکی محصور است و به همین دلیل از قدیم الایام همواره چالش هایی را در صادرات قهوه پیش روی خود می دیده است که این کشور را متحمل هزینه های اقتصادی و زمانی کرده است. بولیوی با وجود بزرگی اما کشوری کم جمعیت است و تنها ۱۰ میلیون نفر جمعیت دارد. این جمعیت نیز اغلب فقیر هستند و ۲۵ درصد آن ها در فقر شدید زندگی می کنند. اقتصاد این کشور به مواد معدنی و گاز طبیعی و همچنین کشاورزی متکی است که در این میان قهوه هیچگاه جایگاه برجسته ای نداشته است. از سوی دیگر نادیده گرفتن تاثیر کوکائین کشت شده برای تجارت مواد مخدر بر اقتصاد و کشاورزی این کشور غیرممکن است. کشاورزان روز به روز بیشتر به سمت کشت این ماده مخدر روی می آورند، چرا که قیمت آن نسبت به قهوه نوسانات کمتری دارد و در نتیجه امنیت بیشتری برای تولیدکنندگان فراهم می کند. در سال های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱، در حالی قیمت قهوه همچنان بالا بود، برنامه های مبارزه با مواد مخدر با بودجه دولت بولیوی و کمک ایالات متحده توانست کشاورزان بیشتری را به سمت کشت قهوه تشویق کند. با این حال، به علت کاهش مجدد قیمت قهوه، کشاورزان بار دیگر به کشت کوکائین روی آوردند.
شرایط کشت قهوه در بولیوی از بسیاری جهات ایده آل است. در این کشور ارتفاع لازم برای کشت قهوه وجود دارد و آب و هوای آن فصول مرطوب و خشک را به خوبی از یکدیگر متمایز نموده است. بیشترین قهوه ای که در این کشور یافت می شود، انواع قدیمی ای مانند تیپیکا و کاتورا است. در گذشته، تولیدکنندگان قهوه ها را برداشت کرده، آن ها را پالپ کرده و سپس به ایستگاه فراوری قهوه می برند. در این میان دو مشکل بزرگ وجود داشت. اول آنکه تغییرات دما در هنگام جابجایی قهوه می توانست منجر به انجماد قهوه گردد و دوم اینکه پالپ قهوه همچنان حاوی رطوبت بود و می توانست موجب تخمیر قهوه شود. این موارد منجر به از دست رفتن کیفیت و ایجاد طعم نامطلوب در آن می شد.
امروزه، با توجه به اینکه کشاورزان در خصوص اهمیت کیفیت قهوه آگاهی پیدا کرده اند، دیگر کارها و فرایندهای پس از برداشت را در مزارع خود انجام می دهند. ایالات متحده نیز به عنوان بخشی از برنامه مبارزه با مواد مخدر، ساخت تعدادی ایستگاه برای شستشوی قهوه را در سراسر کشور را از لحاظ مالی تامین کرده است. با این حال، علیرغم تغییراتی که برای کمک به تقویت کیفیت قهوه انجام شده است، اما قهوه های بولیوی هنوز هم شهرت قهوه های کشورهای همسایه مانند کلمبیا یا برزیل را ندارند. مسابقاتی مانند فنجان برتر به شهرت قهوه های این کشور تا حدی کمک نموده است. با اینکه قهوه تخصصی بازده بیشتری را برای کشاورزان به همراه دارد، اما گاهی دیده می شود که حتی کشاورزان آگاه به کیفیت نیز از تولید قهوه به دلیل مشکلات موجود دست می کشند.
قابلیت ردیابی
قهوه در بولیوی معمولاً تا یک مزرعه و یا یک تعاونی قابل ردیابی است. به دلیل اصلاحات ارضی این کشور، مالکیت زمین در مقیاس های بزرگ از سال ۱۹۹۱ کاهش یافته و ۲۳۰۰۰ خانواده ای که در بولیوی به تولید قهوه مشغول هستند، این کار را از مزارع کوچکی با اندازه های ۱٫۲ تا ۸ هکتار پی می گیرند. صادرات محصول قهوه بولیوی توسط تعداد ۳۰ شرکت صادرکننده خصوصی انجام می شود.
مشخصات طعمی
بهترین قهوه های بولیوی معمولا طعمی شیرین دارند و بسیار تمیز هستند. اما به ندرت می توان طعم های میوه ای به خصوصی را از آن ها دریافت نمود.
مناطق پرورش دهنده قهوه
جمعیت: ۱۱۴۱۱۰۰۰
تعداد کیسه های ۶۰ کیلوگرمی در سال: ۸۱۰۰۰
مناطق کشت قهوه در بولیوی به طور دقیق تعریف نشده است و به همین دلیل برشته کاران مختلف از قراردادهای نامگذاری متفاوتی برای توصیف اینکه قهوه از کدام قسمت از کشور می آید استفاده می کنند.
یونگاس
تقریباً ۹۵ درصد از قهوه بولیوی در این منطقه تولید می شود که در گذشته به دلیل کیفیت آن در قاره اروپا شهرت داشته است. این منطقه را می توان به عنوان منطقه ای جنگلی که در سمت شرق آندس امتداد دارد تعریف کرد، این جنگل از پرو آغاز شده و از طریق بولیوی به آرژانتین می رسد. این منطقه بسیار مرتفع است و مدت زیادی است که قهوه در آن کشت می شود. اوکرز در کتاب خود به نام همه چیز درباره قهوه در سال ۱۹۳۵ از قهوه به عنوان یونگا یاد می کند. یونگاس در غرب لاپاز قرار دارند، بنابراین بسیاری از خریداران قهوه مجبورند در امتداد جاده معروف یونگاس، موسوم به جاده مرگ سفر کنند تا به تولیدکنندگان قهوه در آن جا برسند. این جاده، جاده ای یک بانده، پیچ در پیچ و بدون هیچ گونه حفاظی برای جلوگیری از سقوط وسایل نقلیه به ته دره، در کناره های کوه ها حفر شده است. از آنجایی که این منطقه بسیار بزرگ است، بسیاری از برشته کاران قهوه، قهوه های این منطقه را به عنوان قهوه هایی از مناطق خاص تری مانند کاراناوی، اینکوئیزیوی یا کورویکو که در دل آن جای گرفته اند توصیف می کنند.
ارتفاع: ۸۰۰ تا ۲۳۰۰ متر
زمان برداشت: جولای تا نوامبر
سانتا کروز
این بخش، شرقی ترین قسمت بولیوی است و به طور کلی فاقد ارتفاع لازم برای کشت قهوه هایی با کیفیت بالاست. در اطراف استان ایچیلو در این منطقه مقداری قهوه تولید می شود، اگرچه قهوه در مقایسه با محصولاتی مانند برنج یا الوار از اهمیت بسیار کمتری برخوردار است. این منطقه برای اقتصاد کشور بسیار مهم است، چرا که بیشتر گاز طبیعی کشور در این منطقه یافت می شود.
ارتفاع: ۴۱۰ متر
زمان برداشت: جولای تا نوامبر
بنی
این بخش، بخشی بزرگ و کم جمعیت در شمال شرقی کشور است. از نظر فنی، بخشی از بنی در منطقه جغرافیایی یونگاس قرار دارد، اما مقدار کمی قهوه در خارج از منطقه یونگاس رشد می کند. معیشت اصلی مردم این منطقه مبتنی بر دامپروری است و محصولات زیاد دیگری مانند برنج، کاکائو و میوه های استوایی نیز در مزارع آن کشت می شود.
ارتفاع: ۱۵۵ متر
زمان برداشت: جولای تا نوامبر