تیپیکا

تیپیکا
تیپیکا یکی از مهم‌ترین زیرگونه‌های قهوه عربیکا از نظر فرهنگی و ژنتیکی در جهان است. این زیرگونه در آمریکای مرکزی کیفیت بالایی دارد، مستعد بیماری زنگ برگ قهوه است و به خوبی با سردترین شرایط نیز سازگار می شود.
ظاهر
قد: بلند
رنگ نوک برگ ها: برنز
اندازه دانه قهوه: بزرگ
زراعت
ارتفاع بهینه:
پنج درجه شمالی تا پنج درجه جنوبی: > 1600 متر
پنج تا پانزده درجه شمالی و پنج تا پانزده درجه جنوبی: > 1300 متر
بیشتر از پانزده درجه شمالی و بیشتر از پانزده درجه جنوبی: > 1000 متر
پتانسیل کیفیت در ارتفاع بالا: بسیار خوب
برداشت بالقوه: پایین
زنگ برگ قهوه: مستعد
بیماری گیلاس قهوه: مستعد
نماتدها: مستعد
اولین سال تولید سال چهارم
نیازهای تغذیه ای متوسط
رسیدن میوه متوسط
نسبت دانه قهوه به گیلاس آن میانگین
تراکم کاشت ۳۰۰۰ – ۴۰۰۰ در هکتار (با استفاده از هرس تک ساقه)
اطلاعات بیشتر در خصوص زراعت این زیرگونه –

ژنتیک
اصل و نسب کریولو، هندی، آرابیگو، پلام هیدالگو، کوه آبی و سوماترا نیز نامیده می شود.
توصیف ژنتیکی گروه بوربون-تیپیکا (مربوط به تیپیکا)
تاریخچه تیپیکا معروف ترین زیرگونه از گروه مربوط به تیپیکا است. زیرگونه ای که با ویژگی هایی نظیر قد بلند، بازدهی بسیار کم، مستعد بودن به بیماری های مهم قهوه و کیفیت خوب آن درون فنجان مشخص می شود.
گروه تیپیکا مانند تمام قهوه های عربیکا، از جنوب غرب اتیوپی سرچشمه گرفته و در قرن ۱۵ یا ۱۶ میلادی به یمن برده شده است. در سال ۱۷۰۰ بذرهای یمنی در هند کشت می شدند. در سال ۱۹۶۹ و ۱۶۹۹ دانه های قهوه از سواحل مالابار در هند به جزیره باتاویا (که امروزه در اندونزی جاوا نامیده می شود) فرستاد شد. این چند دانه همان هایی بودند که باعث پیدایش چیزی شدند که ما اکنون آن را به عنوان زیرگونه متمایز تیپیکا می شناسیم. در سال ۱۷۰۶ یک گیاه قهوه تیپیکا از جاوا به آمستردام برده شد و پس از ان در سال ۱۷۱۴ به فرانسه رفت.
تیپیکا در سال ۱۷۱۹ از هلند و از طریق مسیرهای تجاری استعماری به گویان هلند (سورینام کنونی) و سپس در سال ۱۷۲۲ به کاین (گویان فرانسه) و در نهایت در سال ۱۷۲۷ به بخش شمالی برزیل فرستاده شد. مابین سال های ۱۷۶۰ و ۱۷۷۰ نیز به جنوب برزیل رسید. این گیاهان در سال ۱۷۲۳ به مارتینیک در هند غربی فرستاده شدند. انگلیسی ها در سال ۱۷۳۰ قهوه تیپیکا را از مارتنیک به جامائیکا معرفی کردند. پس از آن در سال ۱۷۳۵ به سانتو دومینگو رفت، در سال ۱۷۴۸ به کوبا، در سال ۱۷۷۹ به کاستاریکا و در نهایت در سال ۱۸۴۰ به کوبا فرستاده شد.
در اواخر قرن هجدهم در بخش کارائیب (کوبا، پورتوریکو، سانتو دومینگو)، مکزیک و کلمبیا و از آن جا در ساسر آمریکای مرکزی گسترش یافت (در سال ۱۷۴۰ در السالوادور کشت شد). این روند تا آنجایی ادامه پیدا کرد که در دهه ۱۹۴۰ تقریباً در بیشتر مزارع قهوه در آمریکای جنوبی و مرکزی این زیرگونه کشت می شد. از آنجایی که زیرگونه تیپیکا هم کم بازده است و هم استعداد بسیار زیادی در ابتلا به بیماری مهم قهوه دارد، به تدریج در بسیاری از بخش های آمریکا جایگزین شد، اما هنوز هم به طور گسترده در پرو، جمهوری دومنیکن و جامائیکا کاشته می شود.

دسترسی
پرورش دهنده هیچ کدام