کوبا

کوبا
قهوه در سال ۱۷۴۸ از جزیره هیسانیولا به کوبا آمد، اما تا زمان هجوم فرانسوی ها در سال ۱۷۹۱ که از انقلاب هائیتی فرار کرده بودند، صنعت قهوه رونق چندانی در این کشور نداشت. در سال ۱۸۲۷ حدود دو هزار مزرعه قهوه در این جزیره وجود داست و پس از آن قهوه به عنوان یک محصول صادراتی عمده معرفی شد که درآمد بیشتری نسبت به شکر داشت.
انقلاب کاسترو از سال ۱۹۵۳ تا سال ۱۹۶۱، ملی شدن مزارع قهوه را به همراه داشت و تولید آن کاهش یافت. کسانی که داوطلبانه برای کشت قهوه کار می کردند تجربه ای نداشتند و کسانی که قبلاً روی زمین کار کرده بودند نیز در پی انقلاب از کشور گریختند. به دنبال این اتفاق، تولید قهوه در جزیره با مشکل مواجه شد. مشوق های دولتی کمک زیادی به تقویت صنعت کرد، اگرچه تولید در دهه ۱۹۷۰ با حدود سی هزار تن قهوه به اوج خود رسید. همانطور که صنعت قهوه کوبا در حال تزلزل بود، بسیاری از کشورهای آمریکای مرکزی همچنان از صادرات و موفقیت بیشتری در بازارهای بین المللی برخوردار بودند.
فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، کوبا را به طور فزاینده ای منزوی کرد و تحریم تجاری کوبا توسط ایالات متحده، بازار بالقوه بزرگی را از بین برد. ژاپن همواره وارد کننده اصلی قهوه کوبا بوده است، اگرچه اروپا همچنان بازار قدرتمندی برای این کشور است. بهترین قهوه های این کشور معمولاً حدود یک پنجم از صادرات را تشکیل می دهند و بقیه را برای مصرف داخلی می گذارند. با این همه، تولید خود کوبا پاسخگوی نیاز داخلی نیست و این کشور در سال ۲۰۱۳ نزدیک به ۴۰ میلیون دلار برای قهوه وارداتی هزینه کرده است. قهوه ای که به کوبا وارد می شود، از بالاترین کیفیت برخوردار نیست، بنابراین نسبتاً ارزان است، اما قیمت های بالای بازار باعث شده است که عادت مخلوط کردن قهوه ها برای افزایش حجم آن ها دوباره شکل بگیرد.
قهوه کوبایی
برخی از سبک های آماده سازی قهوه کوبایی در سراسر جهان گسترش یافته اند، از جمله کورتادیتو، قهوه با شیر و قهوه کوبایی. مورد آخر به اسپرسویی اطلاق می شود که هنگام دم کردن، با افزودن شکر به قهوه آسیاب شده شیرین می شود. در ایالات متحده و کشورهای دیگر، دیدن تبلیغ «قهوه کوبایی» غیرمعمول نیست. قهوه واقعی کوبایی به دلیل تحریم تجاری در ایالات متحده غیرقانونی است، اما این اصطلاح اغلب برای توصیف قهوه کوبایی استفاده می شود. قهوه ها اغلب از کشور برزیل هستند و همین مسئله نگرانی هایی در خصوص سردرگمی مشتریان به واسطه برچسب گذاری نادرست کالاها به وجود آورده است.
در حال حضر تولید قهوه در کوبا کم و در حدود ۶ الی ۷ هزار تن در سال است. بسیاری از تجهیزات مورد استفاده در این کشور قدیمی هستند و بسیاری از تولیدکنندگان برای جابجایی هنوز به چارپایان متوسل می شوند. جاده های این کشور در اثر بارندگی های متناوب و خشکسالی ها به شدت آسیب می بینند و به خوبی از آن ها نگهداری نمی شود. قهوه های کوبا معمولاً در آفتاب خشک می شوند و قهوه های صادرتی نیز از فراوری شسته بهره می برند. آب و هوا و توپوگرافی کوبا برای کشت قهوه مناسب هستند و کمیاب بودن آن ممکن است به ارزش آن بیافزاید، اما تولیدکنندگانی که مایل به تولید قهوه‌های باکیفیت تر هستند همچنان با چالش‌های بسیار زیادی روبرو هستند.
قابلیت ردیابی
قهوه های کوبایی را نمی توان تا یک مزرعه واحد ردیابی کرد و اغلب تا یک منطقه خاص از کشور کوبا قابل ردیابی هستند.
مشخصات طعمی
قهوه های کوبایی مشخصات معمول یک جزیره دارند؛ اسیدیته کم و تن واره سنگین.
مناطق پرورش دهنده قهوه
جمعیت: ۱۱۲۳۹۰۰۰
تعداد کیسه های ۶۰ کیلوگرمی در سال: ۱۰۰۰۰۰
کوبا بزرگترین جزیره در دریای کارائیب است و بیشتر آن را دشت های کم ارتفاع تشکیل می دهد. با این حال مناطقی کوهستانی که در آن ها بتوان قهوه را کشت کرد نیز در این کشور وجود دارند.
سیرا مائسترا
این منطقه کوهستانی در امتداد ساحل جنوبی قرار دارد و دارای سابقه طولانی در جنگ های چریکی، از دهه ۱۵۰۰ تا انقلاب کوبا در دهه ۱۹۵۰ است. بیشتر تولید قهوه در این جزیره در این منطقه واقع شده است.
ارتفاع: ۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ متر
زمان برداشت: جولای تا دسامبر
زیرگونه ها: بیشتر تایپیکا، مقداری بوربون، کاتورا، کاتوای و کاتیمور
سیرا دل اسکامبرای
مقدار کمی از قهوه کشور کوبا در این رشته کوه کشت می شود.
ارتفاع: ۳۵۰ تا ۹۰۰ متر
زمان برداشت: جولای تا دسامبر
زیرگونه ها: بیشتر تایپیکا، مقداری بوربون، کاتورا، کاتوای و کاتیمور
سیرا دل روزاریو
مزارع قهوه از سال ۱۷۹۰ در این منطقه وجود داشته است، اگرچه در حال حاضر مقدار کمی از قهوه کشور کوبا در این منطقه کشت می شود. این منطقه اولین ذخیره گاه زیست کره کوبا و یک منطقه حفاظت شده است.
ارتفاع: ۳۰۰ تا ۵۵۰ متر
زمان برداشت: جولای تا دسامبر
زیرگونه ها: بیشتر تایپیکا، مقداری بوربون، کاتورا، کاتوای و کاتیمور