پرو

پرو
قهوه برای اولین بار بین سال های ۱۷۴۰ تا ۱۷۶۰ در زمانی که قائم مقامی پرو منطقه وسیع تری از کشور امروزی را پوشش می داد، به پرو آورده شد. اگرچه آب و هوا برای تولید قهوه در مقیاس بزرگ مناسب بود، اما تمام قهوه های کشت شده در حدود صد سال اول تنها به صورت محلی مصرف می شد. اولین صادرات قهوه در سال ۱۸۸۷ آغاز و به آلمان و انگلیس فرستاده شد.
در دهه ۱۹۰۰، دولت پرو نتوانست وام دولت بریتانیا را بازگرداند و در نهایت دو میلیون هکتار زمین در مرکز کشور پرو را به عنوان بازپرداخت به آن ها داد. یک چهارم این زمین ها به مزارع کشت محصولات، که شامل قهوه نیز بود، تبدیل شد. در آن زمان، تعدادی از کارگران مهاجر از ارتفاعات برای کار در این مزارع آمدند و برخی از آن ها در نهایت صاحب زمین شدند. متأسفانه در دهه ۱۹۷۰ دولت خوان ولاسکو برای صنعت قهوه، قوانینی را وضع کرد که رشد آن را فلج نمود. قرارداد بین المللی قهوه، فروش و قیمت آن را تضمین کرده بود، بنابراین انگیزه کمی برای ایجاد زیرساخت های مناسب وجود داشت. هنگامی که حمایت دولتی لغو شد، صنعت قهوه در آشفتگی فرو رفت. در حقیقت، کیفیت قهوه و موقعیت کشور پرو در بازار این صنعت، بیشتر به دست حزب کمونیستی به نام «مسیر درخشان» که فعالیت چریکی آن ها باعث نابودی محصولات کشاورزی و بیرون راندن کشاورزان از زمین هایشان شده بود، به شدت آسیب دید.
خلاء باقی مانده در صنعت قهوه پرو در سال های اخیر توسط سازمان های غیر دولتی مانند تجارت منصفانه پر شده و اکنون مقدار زیادی از قهوه های پرو دارای گواهی FT است. روز به روز نیز زمین های اختصاص داده شده به قهوه کاهش می یابد، به عنوان مثال در حالی که در سال ۱۹۸۰ مزارع زیر کشت قهوه ۶۲۰۰۰ هکتار بود، امروزه این زمین ها در حدود ۹۵۰۰ هکتار است. با این همه، پرو در حال حاضر یکی از بزرگترین تولیدکنندگان قهوه در جهان است. اما زیرساخت های داخل کشور پرو همچنان مانع از تولید قهوه های بسیار باکیفیت در این کشور است. تعداد کمی از کارخانه های فراوری در نزدیکی مزارع قرار دارند، به این معنی که زمان بین برداشت قهوه و فراوری آن گاهی بیشتر از حد مطلوب طول می کشد. برخی از قهوه ها نیز پس از خریداری، با قهوه های دیگر ترکیب و سپس برای صادرات فرستاده می شوند.
جالب اینجاست که حدود یک چهارم از صد هزار تولیدکننده کوچک در کشور در حال حاضر عضو تعاونی ها هستند و مهم است که به یاد داشته باشیم که گواهی تجارت منصفانه فقط می تواند برای قهوه های تولید شده توسط تعاونی ها اعمال شود. همچنین فرهنگ قوی ای در خصوص تولید ارگانیک قهوه در پرو وجود دارد، اگرچه این ارگانیک بودن به ندرت منجر به بالاتر رفتن کیفیت قهوه در فنجان می شود. در واقع، قهوه های ارگانیک تولید شده در پرو اغلب به قدری ارزان هستند که خریداران بدون توجه به اینکه کشاورزان قهوه با کیفیت تری تولید می کنند، قیمت های پرداختی به کشاورزان کاهش را می دهند. همچنین به دلیل کشت گسترده گونه تیپیکا، بیماری زنگ برگ قهوه به طور فزاینده ای برای تولیدکنندگان پرو مشکل ساز شده است. در حالی که محصول قهوه در سال ۲۰۱۳ خوب بود، شیوع شدید زنگ برگ قهوه ممکن است آینده این صنعت را در کشور پرو تحت تاثیر خود قرار دهد.
قابلیت ردیابی
بهترین قهوه های پرو معمولاً تا یک گروه تولیدکننده یا تا یک منطقه واحد قابل ردیابی هستند.
مشخصات طمی
قهوه پرو قهوه هایی تمیز، شیرین با تن واره ای سنگین هستند اما پیچیدگی زیادی ندارد. امروزه کشاورزان و تولیدکنندگان قهوه در این کشور قهوه های متمایزی را تولید می کنند.
مناطق پرورش دهنده قهوه
جمعیت: ۳۱۱۵۲۰۰۰
تعداد کیسه های ۶۰ کیلوگرمی در سال: ۳۸۰۰۰۰۰
مقداری از قهوه های پرو نیز خارج از مناطق ذکرشده در پایین رشد می کنند، اما میزان کمی دارند و قابلیت ردیابی نیز نیستند. برخی ممکن است استدلال کنند که پرو برای مقابله با افزایش دما که ممکن است با تغییرات آب و هوایی همراه باشد، موقعیت خوبی دارد، زیرا زمین های زیادی در ارتفاعات بالاتر دارد که ممکن است در آینده برای کشت قهوه مناسب شوند.
کاجامارکا
کاجامارکا ایالتی در شمال کشور است که به خاطر شهر مرکزی آن نامگذاری شده است و انتهای شمالی رشته کوه آند پرو را پوشش می دهد. این منطقه از آب و هوای استوایی و خاک های مناسب برای رشد قهوه بهره می برد. اکثر تولیدکنندگان در این منطقه خرده مالکان هستند. این تولیدکنندگان اغلب به خوبی سازماندهی شده اند و به سازمان های تولیدکننده ای تعلق دارند که کمک های فنی، آموزش، وام، توسعه جامعه و سایر حمایت ها را ارائه می کنند. یکی از این سازمان ها در منطقه، سازمان CENFROCAFE است که با ۱۹۰۰ خانواده برای ترویج برشته کاری قهوه کار می کند و یک کافه محلی را نیز برای کمک به کشاورزان در زمینه تنوع بخشی محصولاتشان راه اندازی کرده است.
ارتفاع: ۹۰۰ تا ۲۰۵۰
زمان برداشت: مارس تا سپتامبر
زیرگونه ها: بوربون، تیپیکا، کاتورا، پاچ، موندو نوو، کاتوای و کاتیمور
جونین
این منطقه ۲۰ تا ۲۵ درصد قهوه کشور پرو را تولید می کند. در این منطقه، قهوه در میان جنگل های بارانی رشد می کند. این منطقه در دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ در نتیجه فعالیت های چریکی آسیب فراوانی دید و بی توجهی به درختان در این دوره باعث گسترش بیماری های درختان قهوه شد.
ارتفاع: ۱۴۰۰ تا ۱۹۰۰ متر
زمان برداشت: مارس تا سپتامبر
زیرگونه ها: بوربون، تیپیکا، کاتورا، پاچ، موندو نوو، کاتوای و کاتیمور
کوسکو
کوسکو منطقه ای در جنوب کشور است که در آن قهوه به نوعی جایگزین قانونی دیگر محصول محبوب در این منطقه یعنی کوکائین است. بیشتر قهوه های این منطقه توسط مالکان کوچک کشت می شوند. این منطقه از نظر گردشگری نیز رونق دارد و بسیاری از بازدیدکنندگان در مسیر خود برای دیدن ماچو پیچو از شهر کوسکو گذر می کنند.
ارتفاع: ۱۲۰۰ تا ۱۹۰۰ متر
زمان برداشت: مارس تا سپتامبر
زیرگونه ها: بوربون، تیپیکا، کاتورا، پاچ، موندو نوو، کاتوای و کاتیمور
سن مارتین
این منطقه در سمت شرقی رشته کوه آند قرار دارد و بسیاری از کشاورزان آن در زمین هایی به مساحت ۵ تا ۱۰ هکتار قهوه تولید می کنند. در گذشته این منطقه، منطقه اصلی تولید کوکائین در پرو بوده است، اگرچه در حال حاضر تعاونی های این منطقه ایده تنوع را با رشد و پرورش سایر محصولات در کنار قهوه، مانند کاکائو و عسل، ترویج می کنند. در سال های اخیر سطح فقر در این منطقه به شدت کاهش یافته است و از ۷۰ درصد به ۳۱ درصد جمعیت آن رسیده است.
ارتفاع: ۱۱۰۰ تا ۲۰۰۰
زمان برداشت: مارس تا سپتامبر
زیرگونه ها: بوربون، تیپیکا، کاتورا، پاچ، موندو نوو، کاتوای و کاتیمور