پاکاس
یکی از گونه های با کیفیت استاندارد که در آمریکای مرکزی می روید و مستعد ابتلا به بیماری زنگ برگ قهوه است.
ظاهر
قد: کوتاه
رنگ نوک برگ ها: سبز
اندازه دانه قهوه: متوسط
زراعت
ارتفاع بهینه:
پنج درجه شمالی تا پنج درجه جنوبی: > 1600 متر
پنج تا پانزده درجه شمالی و پنج تا پانزده درجه جنوبی: > 1300 متر
بیشتر از پانزده درجه شمالی و بیشتر از پانزده درجه جنوبی: > 1000 متر
پتانسیل کیفیت در ارتفاع بالا: خوب
برداشت بالقوه: خوب
زنگ برگ قهوه: مستعد
بیماری گیلاس قهوه: مستعد
نماتدها: مستعد
اولین سال تولید سال سوم
نیازهای تغذیه ای متوسط
رسیدن میوه متوسط
نسبت دانه قهوه به گیلاس آن میانگین
تراکم کاشت ۵۰۰۰ – ۶۰۰۰ در هکتار (با استفاده از هرس تک ساقه)
اطلاعات بیشتر در خصوص زراعت این زیرگونه –
ژنتیک
اصل و نسب یک جهش طبیعی از زیرگونه بوربون
توصیف ژنتیکی گروه بوربون-تیپیکا (مربوط به بوربون)
تاریخچه زیرگونه پاکاس یک جهش طبیعی از زیرگونه بوروبون است که شباهت هایی به زیرگونه کاتورا در برزیل و زیرگونه ویلا سارچی در کاستاریکا نیز دارد. مشابه دیگر زیرگونه های بوربونی که به صورت گسترده کشت می شوند، پاکاس نیز یک جهش تک ژنی است که باعث کوتاه تر شدن قد گیاه می شود. این مسئله مزیت اصلی این زیرگونه به حساب می آید چرا که کوچک بودن گیاه منجر به بازده بالقوه بالاتر می شود و این امکان را برای کشاورزان فراهم می آورد تا گیاهان را نزدیک تر به یکدیگر کاشته و در نتیجه میوه بیشتری داشته باشند.
این زیرگونه در سال ۱۹۴۹ در مزرعه ای متعلق به خانواده پاکاس در منطقه سانتا آنا در السالوادور کشف شد. در سال ۱۹۶۰، موسسه تحقیقاتی قهوه سالوادور (ISIC) برنامه ای برای انتخاب شجره نامه (انتخاب گیاهان منفرد از طریق نسل های متوالی برای آن) آغاز نمود. این زیرگونه هنوز هم به طور گسترده در کشور کشت می شود و نزدیک به ۲۵ درصد از تولید قهوه این کشور را تشکیل می دهد. این زیرگونه همچنین در کشور هندوراس نیز کشت می شود، جایی که توسط IHCAFE در سال ۱۹۷۴ معرفی گردید.
دسترسی
پرورش دهنده موسسه تحقیقاتی قهوه سالوادور (ISIC)
اشتراک گذاری