جمهوری دومینیکن

جمهوری دومینیکن
قهوه در سال ۱۷۳۵ به بخش تحت کنترل اسپانیا در جزیره هیسپانیولا یا جمهوری دومینیکن فعلی رسید. اولین کاشت قهوه احتمالاً روی تپه ای در باهوروکو پانزو و در نزدیک نیبا بوده است. در پایان قرن هجدهم، قهوه به دومین محصول مهم بعد از شکر تبدیل شد، اگرچه هر دو تا انقلاب سال ۱۷۹۱ به شدت به برده داری متکی بودند.
تولید قهوه بین سال‌های ۱۸۲۲ و ۱۸۴۴، به ‌ویژه در منطقه والدزیا در رشته کوه‌های جنوبی شکل گرفت. این منطقه شامل چندین ناحیه مهم کشت قهوه است و تا سال ۱۸۸۰ به منطقه اول تولید در این کشور تبدیل شد. در سال ۱۹۵۶ جمهوری دومینیکن شروع به صادرات قهوه از مناطق خاص، عمدتاً بانی، اوکوآ و والدزیا کرد. در دهه ۱۹۶۰ کشاورزان در این مناطق سازماندهی بیشتری پیدا کردند و در سال ۱۹۶۷ یک کارخانه با ۱۵۵ عضو در آن افتتاح شد. مانند بسیاری از کشورهای تولیدکننده قهوه، آشفتگی و غیرقابل پیش بینی بودن قیمت ها در پایان قرن بیستم منجر به کاهش وابستگی این کشور به تولید قهوه به عنوان یک محصول صادراتی شد. به دنبال آن، بسیاری از تولیدکنندگان به کشت دانه ‌ها یا آووکادو روی آوردند، اگرچه تعداد زیادی از آن ها هنوز هم مقدار کمی از زمین های کشت قهوه را حفظ کرده ‌اند. اگرچه والدزیا یکی از مناطق اصلی و در حال رشد تعیین ‌شده توسط دولت نیست، اما آن‌ها با راه‌اندازی برند Café de Valdesia در سال ۲۰۱۰ به دنبال محافظت از نام اصلی منطقه بودند.
صادرات و مصرف داخلی
به نظر می رسد که از اواخر دهه ۱۹۷۰ مقدار قهوه تولید شده در جمهوری دومینیکن تغییر چندانی نداشته اما صادرات از آن به طور چشمگیری کاهش یافته است. در حال حاضر، تنها حدود ۲۰ درصد از قهوه برداشت شده از مزارع این کشور برای صادرات به فروش می رسد. این مسئله به این دلیل است که مصرف خانگی قهوه در این کشور بسیار بالا و در حدود سه کیلوگرم در هر سال برای یک نفر است که مصرفی بیشتر از بریتانیا است. در سال ۲۰۰۷ حدود نیمی از صادرات از طریق پورتوریکو به ایالات متحده صادر شد و باقی قهوه های صادراتی نیز به مقصد اروپا و ژاپن فرستاده شدند. از سال ۲۰۰۱، تعداد بیشتری از قهوه های صادراتی به صورت ارگانیک رشد و گواهینامه دریافت نموده اند که این مسئله به ارزش آن ها افزوده است. اگرچه تولید ارگانیک در حالت کلی بسیار خوب است اما باز هم باید به این نکته تاکید کرد که لزوماً فنجان قهوه بهتری را به دنبال ندارد.
برخی استدلال می کنند که مصرف داخلی بالای قهوه در جمهوری دومینیکن به طور کلی منجر به کیفیت پایین تر آن شده است، زیرا قهوه تولید شده در آن با قهوه سایر کشورهای صادرکننده رقابت نمی کند. با این وجود، هنوز قهوه هایی عالی در جمهوری دومینیکن یافت می شود.
قابلیت ردیابی
اگرچه می توان قهوه های بسیاری را در این کشور یافت که تا یک مزرعه کوچک نیز قابل ردیابی هستند اما بیشتر قهوه های صادراتی این کشور قابل ردیابی نیستند. این قهوه ها اغلب بر اساس اندازه دانه ها با نام هایی مانند سوپریمو درجه بندی می شوند که لزوماً کیفیت قهوه درون فنجان را تایید نمی کند.
مشخصات طعمی
بیشتر قهوه هایی که در این کشور کشت می شوند، غالباً ملایم، با اسیدیته کم و نسبتاً تمیز هستند.
مناطق پرورش دهنده قهوه
جمعیت: ۱۰۰۷۵۰۰۰
تعداد کیسه های ۶۰ کیلوگرمی در سال: ۴۰۰۰۰۰
آب و هوا در این کشور نسبت به سایر کشورهای تولیدکننده قهوه کمی متفاوت است چرا که فصول این کشور از نظر بارندگی و دمایی مرز مشخصی ندارند. این بدان معناست که تولید قهوه در تمام طول سال انجام می شود و برداشت اصلی آن تا نوامبر است.
باراهانا
این منطقه در سمت جنوب غربی جزیره واقع شده است و قهوه آن در رشته کوه باوهورکو کشت می شود. این منطقه در مقایسه با سایر مناطق کشور به دلیل کیفیت بالا شهرت بیشتری دارد. در این منطقه کشاوری صنعت اصلی و قهوه محصول اصلی آن است.
ارتفاع: ۶۰۰ تا ۱۳۰۰ متر
زمان برداشت: اکتبر تا فوریه
زیرگونه ها: ۸۰ درصد تیپیکا و ۲۰ درصد کاتورا
سیبائو
قهوه در کنار برنج و کاکائو مهم ترین محصولات این منطقه را تشکیل می دهد. سیبائو در سمت شمال جزیره قرار دارد و نام آن به معنای مکانی است که در آن صخره های فراوانی وجود دارد. این نام به طور خاص به دره ای بین رشته کوه های مرکزی و سپتنتریونال اشاره دارد.
ارتفاع: ۴۰۰ تا ۸۰۰ متر
زمان برداشت: سپتامبر تا دسامبر
زیرگونه ها: ۹۰ درصد تیپیکا و ۱۰ درصد کاتورا
ارتفاعات سیبائو
این منطقه به عنوان مرتفع ترین منطقه سیبائو شناخته می شود.
ارتفاع: ۶۰۰ تا ۱۶۰۰ متر
زیرگونه ها: ۳۰ درصد تیپیکا، ۷۰ درصد کاتورا
کوه های مرکزی
این رشته کوه، مرتفع ترین منطقه در جمهوری دومینیکن است و به نام آلپ دومینیکن نیز شناخته می شود. زمین شناسی این منطقه به طور قابل توجهی با مناطق اطراف آن متفاوت است و به همین دلیل قهوه این منطقه تنها قهوه ایست که به جای کلیسم بر روی بستری از گرانیت می روید.
ارتفاع: ۶۰۰ تا ۱۵۰۰ متر
زمان برداشت: نوامبر تا می
زیرگونه ها: ۳۰ درصد تیپیکا، ۶۵ درصد کاتورا و ۵ درصد کاتوای
نیبا
این منطقه در جنوب غربی کشور واقع شده است و کاملاً پست و کم ارتفاع است. در زمین های این منطقه عمدتاً انگور، چنار و شکر کشت می شود و قهوه در ارتفاعات بیشتر آن می روید.
ارتفاع: ۷۰۰ تا ۱۴۰۰ متر
زمان برداشت: نوامبر تا فوریه
زیرگونه ها: ۵۰ درصد تیپیکا و ۵۰ درصد کاتورا
والدزیا
این منطقه شناخته شده ترین منطقه جزیره است و برای محافظت از ارزش صادراتی آن، نام مبدا قهوه را بر روی آن نهاده اند و از آنجایی که به خوبی تعریف و محافظت شده است توانسته شهرت خوبی را نیز به دست آورد.
ارتفاع: ۵۰۰ تا ۱۱۰۰ متر
زمان برداشت: اکتبر تا فوریه
زیرگونه ها: ۴۰ درصد تیپیکا و ۶۰ درصد کاتورا