T5296

T5296
این زیرگونه با ارتفاع های متوسط سازگار است و یکنواخت نیست.
ظاهر
قد: کوتاه
رنگ نوک برگ ها: سبز
اندازه دانه قهوه: بزرگ
زراعت
ارتفاع بهینه:
پنج درجه شمالی تا پنج درجه جنوبی: ۱۰۰۰ تا ۱۶۰۰ متر
پنج تا پانزده درجه شمالی و پنج تا پانزده درجه جنوبی: ۷۰۰ تا ۱۳۰۰ متر
بیشتر از پانزده درجه شمالی و بیشتر از پانزده درجه جنوبی: ۴۰۰ تا ۱۰۰۰ متر
پتانسیل کیفیت در ارتفاع بالا: خوب
برداشت بالقوه: خوب
زنگ برگ قهوه: مقاوم
بیماری گیلاس قهوه: متحمل
نماتدها: ناشناخته
اولین سال تولید سال سوم
نیازهای تغذیه ای بالا
رسیدن میوه متوسط
نسبت دانه قهوه به گیلاس آن بالا
تراکم کاشت ۵۰۰۰ – ۶۰۰۰ در هکتار (با استفاده از هرس تک ساقه)
اطلاعات بیشتر در خصوص زراعت این زیرگونه این زیرگونه یکنواخت نیست و گیاهان از نسلی به نسل دیگر پایداری خود را از دست می دهند.
نماتدها: به گونه های Pratylenchus مقاوم نیستند در حالی که درجاتی از مقاومت را نسبت به Meloidogyne exigua از خود نشان داده اند.

ژنتیک
اصل و نسب تیمور هیبریدی CIFC 832.2 * ویلا سارچی
توصیف ژنتیکی مخزن ژنی (سارچیمور)
تاریخچه زیرگونه T5296 یک زیرگونه مقاوم در برابر زنگ برگ قهوه است که با این حال چندان به کشاورزان توصیه نمی شود، چرا که از نسلی به نسل دیگر پایداری خود را از دست می دهد. کوسکتلکو و پارانایما هر دو از زیرگونه T5296 به دست آمده اند که به ترتیب توسط برنامه های اصلاح نژاد ملی در السالوادور و هندوراس ساخته شده اند. علاوه بر این، بسیاری از گونه های هیبریدی جدیدتر F1 از تلاقی T5296 با نژادهای بومی اتیوپیایی ایجاد شده اند (مانند سنتروامریکانو، میلنیو و موندو مایا).
این زیرگونه ریشه در اولین روزهای شکل گیری کنسرسیوم منطقه آمریکای مرکزی به نام PROMECAFE دارد که در سال ۱۹۷۸ با بودجه دفتر منطقه ای USAID برای برنامه های آمریکای مرکزی (ROCAP) و موسسه کشاورزی کمپیناس (IAC) در برزیل تاسیس شد. هدف از تاسیس این کنسرسیوم پاسخگویی به تهدید ناشی از ورود زنگ برگ قهوه به منطقه بود.
تاریخچه ای مفصل از زیرگونه های گروه سارچیمور
در سال ۱۹۵۸ یا ۱۹۵۹، مرکز تحقیقات زنگ برگ قهوه پرتغال (CIFC) که به دلیل پژوهش های خود در این خصوص مشهور است، تعداد زیادی دانه هیبریدی تیمور را از جزیره تیمور دریافت نمود. تیمور هیبریدی از تلاقی طبیعی بین عربیکا و کانفورا (روبوستا) و به صورت خود به خود در جزیره تیمور در دهه ۱۹۲۰ پدید آمده بود. ژنتیک روبوستایی آن باعث شده بود تا این گیاه در برابر زنگ برگ قهوه از خود مقاومت نشان دهد. از بین دو محموله بذری که CIFC دریافت کرد، آن ها دو گیاه را برای استفاده در برنامه اصلاح نژادی بر اساس مقاومت بالای آن ها در مقابل زنگ برگ قهوه انتخاب کردند. در سال ۱۹۶۷، پرورش دهندگان در پرتغال کار را برای ایجاد انواع جدیدی از قهوه آغاز کردند که در برابر بیماری مقاوم باشند و در عین حال قد کوتاهی داشته و بتوان آن را به صورت فشرده کشت کرد. یکی از گیاهان تیمور هیبریدی مقاوم در برابر زنگ برگ قهوه به نام HDT CIFC 832.2 با ویلا سارچی الحاق شد تا هیبرید ۳۶۱ (H361) ایجاد شود. این گیاه هیبریدی سارچیمور نام گرفت.
آن ها هیبرید را درست در زمان ورود زنگ برگ قهوه به قاره آمریکا ایجاد نمودند.
پس از چند آزمایش اولیه در IAC کشور برزیل، در سال ۱۹۷۱ CIFC H361 را برای آزمایش های میدانی به مراکز آزمایشگاهی در چندین کشور از جمله کلمبیا، کاستاریکا، السالوادور، گواتمالا، هندوراس، مکزیک، نیکاراگونه، پاناما، جمهوری دومینیکن، لائوس، مالاوی، موزامبیک، سائوتومه، تایلند و ونزوئلا فرستادند. در پاسخ به این بحران، کشورهای آمریکای مرکزی با یکدیگر متحد شدند تا برنامه همکاری منطقه ای را برای توسعه فناوری و نوسازی صنعت قهوه (PROMECAFE) در سال ۱۹۷۸ تشکیل دهند.
در آمریکای مرکزی H361 برای اولین بار به ایستگاه تحقیقاتی مرکز تحقیقات و آموزش عالی کشاورزی گرمسیری (CATIE) در کشور کاستاریکا فرستاده شد. در آنجا نام T5296 را بر آن نهادند(حرف T نشان دهنده Turrialba است، جایی که ایستگاه تحقیقاتی CATIE در آنجا مستقر است). کار پرورش انتخابی در خصوص زیرگونه T5296 توسط محققی به نام بتنکورت رهبری می شد. پس از آن این زیرگونه برای برنامه های اصلاح نژاد ملی در منطقه فرستاده شد. در کشور هندوراس، نسل های بعدی منجر به زیرگونه ای شد که امروزه به نام پاراینما شناخته می شود. در کشور السالوادور نیز، انتخاب نسل های بعدی منجر به ایجاد زیرگونه ای شد که نام کوسکتلکو را بر آن گذاشتند. در کشور پورتوریکو، به سارچیمو لیمانی می گفتند. همچنین در کشور برزیل انتخاب مشابهی صورت گرفت که منجر به ایجاد اوباتا، توپی و IAPAR 59 شد.
توجه به این نکته مهم است که بر خلاف تصور رایج، سارچیمور به خودی خود یک زیرگونه متمایز نیست. بلکه، گروهی از زیرگونه های مختلف و متفاوت با اصل و نسبی مشابه است.

دسترسی
پرورش دهنده هیچ کدام

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *