KP 423

KP 423
زیرگونه ای مقاوم به خشکسالی و زنگ برگ قهوه اما بسیار مستعد در زمینه ابتلا به بیماری گیلاس قهوه که بیشتر در کشور اوگاندا یافت می شود.
ظاهر
قد: بلند
رنگ نوک برگ ها: برنز روشن
اندازه دانه قهوه: متوسط
زراعت
ارتفاع بهینه:
پنج درجه شمالی تا پنج درجه جنوبی: ۱۲۰۰ تا ۱۶۰۰ متر
پنج تا پانزده درجه شمالی و پنج تا پانزده درجه جنوبی: ۹۰۰ تا ۱۳۰۰ متر
بیشتر از پانزده درجه شمالی و بیشتر از پانزده درجه جنوبی: ۷۰۰ تا ۱۰۰۰ متر
پتانسیل کیفیت در ارتفاع بالا: پایین
برداشت بالقوه: بالا
زنگ برگ قهوه: متحمل
بیماری گیلاس قهوه: مستعد
نماتدها: مستعد
اولین سال تولید سال سوم
نیازهای تغذیه ای متوسط
رسیدن میوه ناشناخته
نسبت دانه قهوه به گیلاس آن میانگین
تراکم کاشت ۱۰۰۰ – ۲۰۰۰ در هکتار (با استفاده از هرس چند ساقه)
اطلاعات بیشتر در خصوص زراعت این زیرگونه مقاوم در برابر خشکسالی. همچنین این زیرگونه نسبت به کرم ساقه خوار سفید تا حدی مقاومت از خود نشان می دهد.

ژنتیک
اصل و نسب انتخابی از کنت. پس زمینه ژنتیکی بوربون مانند
توصیف ژنتیکی گروه بوربون-تیپیکا (مربوط به بوربون)
تاریخچه زیرگونه KP423 از کنت، یک جمعیت مرتبط با بوربون است که از جنوب غربی هند انتخاب شد. کنت در دهه ۱۹۲۰ به عنوان بخشی از یک برنامه انتخاب فشرده در ایستگاه تحقیقاتی لیامونگو در تانزانیا با تمرکز بر کیفیت و تولید به کشور تانزانیا و سایر نقاط آفریقای شرقی معرفی شد. این زیرگونه در دهه ۱۹۴۰ در این کشور منتشر شد و پس از آن به اوگاندا راه یافت، جایی که یکی از مهم ترین زیرگونه های عربیکا به حساب می آید.
اعتقاد بر این است که کنت از اولین دانه های بوربون است که توسط بابا بودان در سال ۱۶۷۰ از یمن به هند آورده شد. گونه های مختلف مشتق شده از کنت با انتخاب آقای ال.پی کنت در سال ۱۹۱۱ از یک درخت منفرد که در ایالت دودنگودا در جنوب غربی هند رشد می کرد نشات می گیرد. از دهه ۱۹۳۰ به طور گسترده این زیرگونه در هند کاشته شده است. این زیرگونه به عنوان اولین قهوه انتخاب شده برای مقاومت در برابر بیماری زنگ برگ قهوه شناخته می شود، اگرچه از آن زمان تا به امروز این مقاومت به مرور از بین رفته است.

دسترسی
پرورش دهنده ایستگاه تحقیقاتی لیامونگو، تانزانیا