گواتمالا

گواتمالا
بسیاری بر این باورند که قهوه برای اولین بار توسط یسوعی ها در حدود سال ۱۷۵۰ به گواتمالا معرفی شده است، اگرچه گزارش هایی وجود دارد مبنی بر این که در سال ۱۷۴۷ قهوه در این کشور کشت و سرو می شده است. در گواتمالا نیز، به مانند السالوادور قهوه پس از سال ۱۸۵۶ به یک محصول مهم تبدیل شد، چرا که اختراع رنگ های شیمیایی تقاضا برای نیل را که در آن زمان محصول اصلی صادراتی این کشور بود کاهش داد.
دولت قبلاً تلاش هایی برای تنوع بخشیدن به نیل انجام داده بود. به عنوان مثال، در سال ۱۸۴۵ کمیسیون کشت و ترویج قهوه را تشکیل داد که مواد آموزشی را برای تولیدکنندگان قهوه تولید می کرد و همچنین به تعیین قیمت و سطوح کیفیت کمک بسیار زیادی کرد. در سال ۱۸۶۸ دولت حدود یک میلیون دانه قهوه را در تلاش برای تحریک بیشتر این صنعت میان کشاورزان توزیع کرد. هنگامی که جوستو روفینو باریوس در سال ۱۸۷۱ به قدرت رسید، قهوه را به ستون فقرات اقتصادی این کشور تبدیل کرد. متأسفانه، اصلاحات او منجر به محرومیت بیشتر مردم بومی گواتمالا از زمین های خود شد، زیرا منجر به فروش حدود چهارصد هزار هکتار از زمین های عمومی گشت که بعدها به مزارع بزرگ قهوه تبدیل شدند. با این حال، تلاش‌ها برای تحریک تولید قهوه در این کشور مطمئناً مؤثر بوده است چرا که تا سال ۱۸۸۰ قهوه حدود ۹۰ درصد صادرات گواتمالا را تشکیل می‌داد.
پس از رکود جهانی در سال ۱۹۳۰، قهوه دوباره در سیاست های این کشور وارد شد. در آن زمان، خورخه اوبیکو به قدرت رسیده بود و برای کمک به تحریک صادرات تلاش می کرد تا قیمت قهوه را کاهش دهد. او زیرساخت‌ های گسترده‌ ای ایجاد کرد، اما همزمان قدرت و زمین بیشتری را نیز به شرکت یونایتد فروت که یک شرکت آمریکایی و به شدت قدرتمند بود، داد. اوبیکو در نهایت به دلیل اعتصاب عمومی و اعتراضات علیه او استعفا داد. پس از آن، یک دوره آزاد و دموکراتیک دنبال شد و رئیس جمهور آربنز در سال ۱۹۵۳ قانون اصلاحات ارضی را برای سلب مالکیت زمین (که عمدتاً تحت کنترل شرکت یونایتد فروتبود) برای توزیع مجدد قهوه برای اهداف کشاورزی پیشنهاد کرد. هم صاحبان مزارع بزرگ قهوه و هم شرکت یونایتد فروت (با حمایت وزارت خارجه ایالات متحده) علیه این اصلاحات مبارزه کردند. در سال ۱۹۵۴ کودتای سازما سیا، دولت آربنز را سرنگون کرد و اصلاحات ارضی پیشنهادی هرگز انجام نشد و این کشور مسیری را به سوی یک جنگ داخلی که از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۶ ادامه داشت، طی کرد. بسیاری از مسائلی که باعث جنگ شد مانند فقر، توزیع زمین، گرسنگی، و نژادپرستی نسبت به مردم بومی امروزه هنوز هم مطرح هستند. تولید قهوه گواتمالا در آغاز هزاره سوم به اوج خود رسید و پس از آن بسیاری از تولیدکنندگان قهوه با بحران قهوه در سال ۲۰۰۱ از کشت قهوه به سمت کشت آجیل ماکادمیا و آووکادو رفتند. بیماری زنگ برگ قهوه نیز یک مشکل فزاینده دیگر برای تولیدکنندگان در سراسر کشور بود و به بخش بزرگی از قهوه تولید شده توسط آن ها آسیب رساند.
قابلیت ردیابی
قهوه های گواتمالا را می توان تا سطح مزرعه و یا یک گروه تعاونی تولیدکننده ردیابی کرد. در این میان برخی از مناطق گواتمالا اکنون دارای خاستگاه های مشخص و محافظت شده ای هستند که می توان قهوه را تا رسیدن به آن ها ردیابی نمود. این خاستگاه ها قهوه هایی با کیفیت بالا را تولید می کنند.
درجه بندی ارتفاع
مانند بسیاری دیگر از کشورهای آمریکای مرکزی، کشور گواتمالا نیز از گونه ای از درجه بندی بر اساس ارتفاع استفاده می کند.
قهوه های ابتدایی: ارتفاع ۷۵۰ تا ۹۰۰ متر
قهوه های کمی بهتر از ابتدایی: ارتفاع ۹۰۰ تا ۱۰۵۰ متر
دانه های قهوه نیمه سخت: ارتفاع ۱۰۵۰ تا ۱۲۲۰ متر
دانه های قهوه سخت: ارتفاع ۱۲۲۰ تا ۱۳۰۰ متر
دانه های قهوه به شدت سخت: ارتفاع بیش از ۱۳۰۰ متر
مشخصات طعمی
طیف گسترده ای از طعم ها را می توان در قهوه های گواتمالا یافت، از قهوه های بسیار شیرین، میوه ای و پیچیده گرفته تا قهوه هایی با طعم های شکلاتی و سنگین تر.
مناطق پرورش دهنده قهوه
جمعیت: ۱۶۱۷۶۰۰۰
تعداد کیسه های قهوه ۶۰ کیلوگرمی در سال: ۳۵۰۰۰۰۰
گواتمالا در تعیین مناطق کلیدی خود و بازاریابی قهوه های این مناطق به گونه ای متمایز بسیار موفق تر از کشورهای دیگر عمل کرده است. برخی از ویژگی های طعمی در مناطق خاصی رایج تر است اما هیچگونه قانون مشخصی برای آن وجود ندارد.
سن مارکوس
سن مارکوس گرم ترین و بارانی ترین منطقه قهوه خیز گواتمالاست. ابرهای باران زا معمولا زودتر به دامنه های کوه های رو به اقیانوس آرام می آیند، بنابراین درختان این منطقه زودتر شکوفا می شوند. بارندگی می تواند چالش هایی در زمینه خشک کردن قهوه پس از برداشت ایجاد کند، بنابراین مزارع این منطقه به ترکیبی از خشک کردن با آفتاب و خشک کردن به صورت مکانیکی متکی هستند. کشاورزی بخش بزرگی از اقتصاد این منطقه را تشکیل می دهد و کشاورزان آن عمدتاً غلات، میوه، گوشت و پشم تولید می کنند.
ارتفاع: ۱۳۰۰ تا ۱۸۰۰ متر
زمان برداشت: دسامبر تا مارس
زیرگونه ها: بوربون، کاتورا و کاتوای
آکاتنانگو
تولید قهوه در این منطقه در اطراف دره آکاتنانگو متمرکز است که به نام آتشفشان آنجا نامگذاری شده است. در گذشته، بسیاری از تولیدکنندگان این منطقه قهوه خود را به «کایوتی» می فروختند و گیلاس را به منطقه آنتیگوا فرستاده و در آنجا فرآوری می کردند. آنتیگوا برای قهوه شهرت بهتر و بنابراین قیمت بالاتری داشت. این روش در حال حاضر کمتر رایج است، زیرا قهوه‌های آکاتنانگو می‌توانند بسیار با کیفیت باشند و به طور گسترده‌ تری شناخته می‌ شوند، بنابراین بهتر است تا این قهوه را به درستی ردیابی کرد.
ارتفاع: ۱۳۰۰ تا ۲۰۰۰ متر
زمان برداشت: دسامبر تا مارس
زیرگونه ها: بوربون، کاتورا و کاتوای
آتیتلان
مزارع قهوه در این منطقه در اطراف دریاچه آتیتلان قرار دارند. این دریاچه که در ارتفاع ۱۵۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد، در طول سالیان متمادی به دلیل زیبایی خیره کننده اش ذهن نویسندگان و مسافران بسیاری را به خود جذب کرده است. در اواخر صبح و اوایل بعد از ظهر، بادهای شدیدی در این منطقه می وزد که در زبان محلی به نام xocomil شناخته می شود به معنی «بادهایی که گناهان را می برند». تعدادی ذخایر طبیعی خصوصی نیز در این منطقه وجود دارد که برای حفظ تنوع زیستی و کمک به جلوگیری از جنگل زدایی آن ایجاد شده است. تولید قهوه در این منطقه به دلیل افزایش هزینه های نیروی کار و رقابت به شدت تحت فشار است. از سوی دیگر گسترش شهرنشینی فشار بر کاربری زمین را افزایش داده و برخی از کشاورزان معتقدند سود فروش زمین هایشان بیشتر از ادامه کشت قهوه است.
ارتفاع: ۱۵۰۰ تا ۱۷۰۰ متر
زمان برداشت: دسامبر تا مارس
زیرگونه ها: بوربون، تیپیکا، کاتورا و کاتوای
کوبان
نام این منطقه از شهر کوبان که درون آن واقع شده گرفته شده است که به دلیل تولیدکنندگان قهوه آلمانی که تا پایان جنگ جهانی دوم قدرت زیادی در این منطقه داشتند، رشد کرد و رونق گرفت. جنگل های بارانی سرسبز منطقه با آب و هوای بسیار مرطوب همراه است، که چیزی شبیه به یک چالش را برای خشک کردن قهوه ایجاد کرده است. این منطقه همچنین تا حدودی دورافتاده است و این مسئله حمل و نقل را دشوارتر و گرانتر کرده است، اما با این وجود قهوه های خیره کننده ای از این منطقه به دست می آید.
ارتفاع: ۱۳۰۰ تا ۱۵۰۰ متر
زمان برداشت: دسامبر تا مارس
زیرگونه ها: بوربون، ماراگوجیپ، کاتوای، کاتوار و پاچ
نوئو اورینته
جای تعجب نیست که منطقه ای که نام آن نوئو اورینته به معنای «شرق جدید» است، در شرق کشور و در مرز هندوراس واقع شده باشد. آب و هوا در این منطقه خشک تر است و بیشتر قهوه توسط مالکان کوچک تولید می شود. تولید قهوه بسیار دیر به اینجا رسید و از دهه ۱۹۵۰ شروع شد.
ارتفاع: ۱۳۰۰ تا ۱۷۰۰ متر
زمان برداشت: دسامبر تا مارس
زیرگونه ها: بوربون، کاتوای، کاتورا و پاچ
هوئی هوئی تنانگو
این منطقه یکی از شناخته شده ترین مناطق گواتمالا و لذت بخش ترین مناطق برای تلفظ نام است. این نام از Nahautl به معنی «محل قدیمی ها» یا «محل اجداد» گرفته شده است. این منطقه دارای مرتفع ترین کوه های غیر آتشفشانی در آمریکای مرکزی است و برای کشت قهوه مناسب است. این منطقه احتمالاً بیشترین وابستگی را به قهوه به عنوان محصول صادراتی دارد و قهوه های واقعاً شگفت انگیزی در آن تولید می شود.
ارتفاع: ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ متر
زمان برداشت: ژانویه تا آپریل
زیرگونه ها: بوربون، کاتوای و کاتورا
فریجانس
این فلات قهوه‌ زیست، شهر گواتمالا سیتی را احاطه کرده است. فعالیت آتشفشانی نسبتاً منظمی در این منطقه وجود دارد که به نفع خاک است، اما گاهی اوقات زندگی را به خطر می اندازد و باعث ایجاد مشکلاتی در زیرساخت ها می شود. متأسفانه با رشد شهر و تغییر کاربری زمین، میزان زمین زیر کشت قهوه این منطقه نیز کاهش یافته است.
ارتفاع: ۱۴۰۰ تا ۱۸۰۰ متر
زمان برداشت: دسامبر تا فوریه
زیرگونه ها: بوربون، کاتورا، کاتوای و پاچ
آنتیگوا
آنتیگوا احتمالاً شناخته شده ترین منطقه تولید قهوه در گواتمالا و یکی از شناخته شده ترین مناطق در جهان است. نام این منطقه از شهر آنتیگوا گرفته شده است که به دلیل معماری اسپانیایی و میراث جهانی یونسکو شناخته شده است. پس از اینکه بازار توسط قهوه ای که به طور تقلبی به عنوان آنتیگوا برچسب خورده بود احاطه شد، قهوه این منطقه در سال ۲۰۰۰ به نام «قهوه اصیل آنتیگوا» شناخته و راهی بازار شد. این امر مانع از فروش قهوه از خاستگاه های دیگر به عنوان آنتیگوا شده است، اما هنوز نتوانسته مانع از روش تقلبی آوردن گیلاس از مناطق دیگر برای فرآوری در آنجا شود. با این وجود، می‌توان قهوه‌های کاملاً قابل ردیابی و با کیفیتی را از آنتیگوا پیدا کرد که برخی از آنها قیمت بسیار بالایی نیز دارند.
ارتفاع: ۱۵۰۰ تا ۱۷۰۰ متر
زمان برداشت: ژانویه تا مارس
زیرگونه ها: بوربون، کاتورا و کاتوای