فیلیپین

فیلیپین
تاریخ قهوه در کشور فیلیپین روایت دیگری است از اینکه چگونه محصول قهوه از بستری برای شکوفا شدن اقتصاد به نابودی کامل می رسد. رایج ترین داستانی که در این خصوص وجود دارد در سال ۱۷۴۰ آغاز می شود، زمانی که قهوه برای اولین بار توسط یک راهب اسپانیایی در استان باتانگاس کاشته شد. قهوه در این کشور تحت حاکمیت استعماری رشد کرد و در سراسر فیلیپین گسترش یافت.
در سال ۱۸۲۸ و به عنوان بخشی از تلاش برای تقویت کشت قهوه، اسپانیایی ها برای هر کشاورزی که شصت هزار فوت مربع قهوه بکارد و محصول او به بار بنشیند، جایزه تعیین کردند. یکی از کشاورزان زمین خود را در ناحیه جالا جالا و در استان ریزال به مزرعه ای حاصلخیز تبدیل کرد و جایزه هزار پزویی را برد. موفقیت او دیگران را نیز تشویق به پیروی از آن کرد و کشت قهوه را افزایش داد. در دهه ۱۸۶۰ فیلیپین تجارت بسیار سالمی را در زمینه صادرات قهوه انجام می داد و بازار بزرگی همچون ایالت متحده را در اختیار داشت. تکمیل کانال سوئز در سال ۱۸۶۹ اروپا را نیز به عنوان یک بازار بالقوه برای این کشور تبدیل کرد. در دهه ۱۸۸۰، فیلیپین چهارمین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان بود، اما سرانجام در سال ۱۸۸۹ در برابر بیماری زنگ برگ قهوه که بسیاری از کشورهای دیگر را نیز گرفتار کرده بود، تسلیم شد.
ترکیبی از بیماری زنگ برگ قهوه و حشرات، تلفات شدیدی را در منطقه باتانگاس، که هنوز هم منطقه غالب تولیدکننده قهوه در فیلیپین است، به دنبال داشت و دو سال بعد تولید قهوه در این منطقه به کمتر از ۲۰ درصد رسید. برخی از نهال ها با کاویت های سمت شمال پیوند زده و شکوفا شدند. با این حال، اکثر کشاورزان محصول تولیدی خود را از قهوه به سمت سایر محصولات تغییر دادند و چراغ صنعت قهوه برای ۵۰ سال خاموش شد.
در دهه ۱۹۵۰ دولت تلاش کرد تا صنعت قهوه را احیا نماید و با کمک ایالات متحده، گونه های روبوستا و مقاوم به بیماری را به عنوان بخشی از یک برنامه استراتژیک ۵ ساله وارد کرد. این برنامه همانطور که انتظار می رفت موفقیت آمیز بود و تولید افزایش یافت. در سال ۱۹۶۲ یا ۱۹۶۳ فیلیپین در تولید قهوه خودکفا شد و دیگر قهوه ای برای تولید داخلی وارد نمی شد. بخشی از تقاضای محلی نیز ناشی از تولید قهوه های فوری در کارخانه های اطراف فیلیپین بود. تولید قهوه در این کشور از بسیاری جهات منعکس کننده قیمت های جهانی بوده و با توجه به اینکه آیا تقاضای کافی وجود دارد یا خیر، تولید قهوه همواره دچار افت و خیز بوده است.
یخبندان برزیل در سال ۱۹۷۵ برای مدت کوتاهی این فرصت را به فیلیپین داد تا دوباره به یک کشور صادرکننده قهوه تبدیل شود و تولید قهوه در این کشور افزایش یافت. امروزه برنامه هایی برای تشویق تولید وجود دارد، اگرچه مصرف داخلی قهوه به قدری بالاست که همچنان قهوه بسیار کمی از این کشور صادر می شود. از آنجایی که قهوه بسیار کمی از فیلیپین صادر می شود و بخش اعظمی از آنچه تولید می شود نیز به گونه روبوستا اختصاص دارد، بعید است که در آینده نزدیک هم بتوان قهوه هایی عالی را از این کشور انتظار داشت. با این حال، این کشور دو گونه دیگر از قهوه را که معمولاً در کشورهای دیگر یافت نمی شود، پرورش می دهد: لیبریکا و اکسلسا. با اینکه هیچکدام از این گونه ها قهوه های هیجان انگیزی نیستند اما اگر فرصتی پیش بیاید حتماً ارزش امتحان کردن را خواهند داشت.
قابلیت ردیابی
قهوه در فیلیپین از ترکیبی از تعاونی ها، مزارع بزرگ و تولیدکنندگان کوچک به دست می آید و قهوه های بهتر این کشور معمولاً قابل ردیابی هستند.
مشخصات طعمی
قهوه بسیار خوب در کشور فیلیپین خیلی کم پیدا می شود، اما قهوه های بهتر این کشور دارای تن واره زیاد و اسیدیته کم هستند.
مناطق پرورش دهنده قهوه
جمعیت: ۱۰۰۹۸۲۰۰۰
تعداد کیسه های ۶۰ کیلوگرمی در سال: ۲۰۰۰۰۰
فیلیپین از ۷۶۴۱ جزیره تشکیل شده است. به این ترتیب مناطق در حال رشد اغلب مجموعه ای از جزایر هستند نه مناطقی که از لحاظ توپوگرافی و زمین شناسی مانند رشته کوه ها که از یکدیگر جدا شده باشند.
منطقه کوردیلرا
منطقه ای کوهستانی در شمال لوزون که شامل استان های کوهستانی بنگه، کالینگا، ایفوگانو و ابرا است. منطقه کوردیلرا تنها منطقه محصور در خشکی در کشور است و بالاترین میزان رشد قهوه را دارد.
ارتفاع: ۱۰۰۰ تا ۱۸۰۰ متر
زمان برداشت: اکتبر تا مارس
زیرگونه ها: بوربون قرمز، بوربون زرد، تیپیکا، موندو نوو و کاتورا
کالابارزون
این منطقه بیشتر شامل نواحی پست است و گونه هایی غیر از گونه های عربیکا در اطراف مانیل و در جنوب و شرق این منطقه رشد می کند.
ارتفاع: ۳۰۰ تا ۵۰۰ متر
زمان برداشت: اکتبر تا مارس
زیرگونه ها: روبوستا، اکسلسا و لیبریکا
میماروپا
این منطقه شامل مجموعه ای از جزایر در جنوب غربی است که چهار استان میندورو، ماریندوک، رومبلون و پالاوان را تشکیل می دهد.
ارتفاع: ۳۰۰ تا ۵۰۰ متر
زمان برداشت: اکتبر تا مارس
زیرگونه ها: اکسلسا و روبوستا
ویسایاس
گروه دیگری از جزایر از جمله بوهول که به دلیل کوه های غلتان و غیرعادی خود به نام تپه های شکلاتی معروف هستند. خاک آتشفشانی جزایر نگروس برای کشت قهوه مناسب است اما فاقد ارتفاع لازم برای قهوه ای با طعم مطلوب است.
ارتفاع: ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ متر
زمان برداشت: اکتبر تا مارس
زیرگونه ها: کاتیمور و روبوستا
میندانائو
این منطقه جنوبی ترین و پربازده ترین منطقه کشت قهوه در کشور فیلیپین است. نزدیک به ۷۰ درصد از درختان قهوه کشور در این منطقه کشت می شود.
ارتفاع: ۷۰۰ تا ۱۲۰۰ متر
زمان برداشت: اکتبر تا مارش
زیرگونه ها: میسور، تیپیکا، SV2006، کاتیمور، روبوستا و اکسلسا