رویرو ۱۱

رویرو ۱۱
یک زیرگونه هیبریدی و پربازده که نسبت به بیماری های زنگ برگ قهوه و گیلاس قهوه مقاوم است. این زیرگونه در کشور کنیا منتشر شده است.
ظاهر
قد: کوتاه
رنگ نوک برگ ها: سبز یا برنز
اندازه دانه قهوه: بزرگ
زراعت
ارتفاع بهینه:
پنج درجه شمالی تا پنج درجه جنوبی: > 1000 متر
پنج تا پانزده درجه شمالی و پنج تا پانزده درجه جنوبی: > 700 متر
بیشتر از پانزده درجه شمالی و بیشتر از پانزده درجه جنوبی: > 400 متر
پتانسیل کیفیت در ارتفاع بالا: خوب
برداشت بالقوه: بسیار بالا
زنگ برگ قهوه: متحمل
بیماری گیلاس قهوه: مقاوم
نماتدها: مستعد
اولین سال تولید سال دوم
نیازهای تغذیه ای بالا
رسیدن میوه متوسط
نسبت دانه قهوه به گیلاس آن میانگین
تراکم کاشت ۲۰۰۰ – ۳۰۰۰ در هکتار (با استفاده از هرس تک ساقه)
اطلاعات بیشتر در خصوص زراعت این زیرگونه –

ژنتیک
اصل و نسب زیرگونه ای مرکب ساخته شده از کاتیمور (والد ماده) * انتخابی متقاطع از رام سودان، N39، SL28، K7 و سایر زیرگونه ها (والد نر).
توصیف ژنتیکی هیبریدی F1 (مخزن ژنی)
تاریخچه رویرو ۱۱ یک زیرگونه کوتاه و پر محصول است که در کشور کنیا توسعه یافته تا امکان تولید قهوه ای فشرده تر و با تلفات کمتر ناشی از بیماری ها و آفات را فراهم آورد.
این زیرگونه وجود کنونی خود را مدیون همه گیری بیماری گیلاس قهوه در سال ۱۹۶۸ است که منجر به از دست رفتن ۵۰ درصد محصول قهوه کشور کنیا شد. این بحران جرقه اقداماتی را برانگیخت. در دهه ۱۹۷۰، ایستگاه تحقیقاتی قهوه در ریرو، که این زیرگونه نیز نام خود را از آن وام می گیرد، برنامه ای برای پرورش قهوه هایی که نسبت به بیماری گیلاس قهوه مصون بودند آغاز کرد و همین برنامه منجر به ایجاد و توسعه این زیرگونه شد تا اینکه سرانجام رویرو ۱۱ در سال ۱۹۸۵ منتشر گشت.
پرورش دهندگان بر ایجاد گونه ای کوتاه قد و مناسب برای کاشت فشرده متمرکز بودند، گونه ای که بتواند کیفیت بالای فنجان زیرگونه های قدبلند در آفریقا را نیز به همراه داشته باشد. پرورش دهندگان سال های زیادی را صرف کردند تا چیزی تولید کنند که بسیاری ان را ترکیبی پیچیده می نامند که بهترین ویژگی های هرکدام از اجداد خود را داراست. این کار منجر به خلق والد نر رویرو شد. اجداد منتخب والد نر ترکیبی پیچیده داشتند که در برابر بیماری گیلاس قهوه مقاوم بودند (رام سودان، خطوط تیمور هیبریدی و K7) و کیفیت خوب فنجان را نیز به همراه داشتند (N39، SL28، SL34 و بوربون).
والد نر این زیرگونه نیز برای ایجاد فشردگی (قد کوتاه) و یک لایه اضافه از مقاومت در برابر ابتلا به زنگ برگ قهوه و بیماری گیلاس قهوه انتخاب شد. تعداد کمی از خطوط کاتیمور (کاتورا * تیمور هیبریدی) برای برآورده کردن این نیاز شناسایی شدند (از جمله کاتیمور ۱۲۹).
مرحله نهایی در ایجاد رویرو ۱۱، الحاق والد نر هیبریدی و پیچیده به والد ماده و فشرده کاتیمور بود. گروهی از خواهر و برادرهای این زیرگونه، قد کوتاه و مقاومت آن را در برابر بیماری زنگ برگ قهوه و گیلاس قهوه ایجاد می کنند. برای تکثیر انبوه رویرو ۱۱، پرورش دهندگان به صورت دستی والد مادر را با گرده به والد نر الحاق کردند تا بذر هیبریدی نسل اول (F1) تولید شود. این تلاقی منجر به قدرت هیبریدی و در نتیجه بازدهی بالا شد. دانه های به دست آمده از این والدین مجموعه ای از خواهرها و برادرها را تولید می کنند که با هم مخلوط شده و بین کشاورزان توزیع می شود. این زیرگونه یک زیرگونه مرکب نامیده می شود.
از آنجا که زیرگونه رویرو ۱۱ برای تکثیر انبوه به گرده افشانی دستی متکی است، تولید حجم کافی بذر برای تامین نیاز کشاورزان مشکل است.

دسترسی
پرورش دهنده بنیاد تحقیقات قهوه (در حال حاضر سازمان تحقیقات کشاورزی و دامداری کنیا، KALRO)