جامائیکا

جامائیکا
داستان قهوه در این جزیره از سال ۱۷۲۸ آغاز می شود، زمانی که فرماندار سر نیکلاس لاوز، یک گیاه قهوه را از فرماندار مارتینیک دریافت کرد. لاوز قهوه را در منطقه سنت اندرو کاشت. در ابتدا تولید آن نسبتاً محدود بود و در سال ۱۷۵۲ جامائیکا به تنهایی ۲۷ تن قهوه صادر کرد.
رونق واقعی قهوه در نیمه دوم قرن هجدهم با گسترش قهوه از منطقه سنت اندرو تا کوه های آبی آغاز شد. در سال ۱۸۰۰، در حدود ۶۸۶ مزرعه قهوه فعال در کشور وجود داشت و تا سال ۱۸۱۴، تولید سالانه جامائیکا به حدود ۱۵۰۰۰ تن رسید (اگرچه برخی برآوردها به طور قابل توجهی بالاتر از این مقدار است). پس از این رونق، صنعت شروع به کاهشی آهسته کرد. دلیل اصلی آن کمبود نیروی کار بود، اگرچه عوامل دیگری نیز در این میان نقش داشتند. تجارت برده در سال ۱۸۰۷ لغو شد، اما رهایی بردگان در جزیره تا سال ۱۸۳۸ اتفاق نیفتاد. در حالی که تلاش هایی نیز برای استخدام برده های سابق به عنوان کارگران خصوصی وجود داشت. قهوه برای رقابت با صنایع دیگر تلاش می کرد و هنگامی که با مدیریت ضعیف خاک و از دست دادن شرایط تجاری مطلوب که به واسطه گسترش مستعمرات بریتانیا پدید آمده بود، ترکیب شد، منجر به کاهش شدید تولید قهوه گشت. تا سال ۱۸۵۰ تنها حدود ۱۸۰ مزرعه در کشور باقی ماند و تولید نیز به ۱۵۰۰ تن در سال کاهش یافت.
در پایان قرن نوزدهم، جامائیکا حدود ۴۵۰۰ تن قهوه تولید می کرد، اما مشکلات جدی در زمینه کیفیت قهوه شروع به ظهور کردند. در سال ۱۸۹۱، قوانینی برای گسترش دانش در خصوص تولید قهوه و افزایش کیفیت آن به تصویب رسید و زیرساخت هایی برای پردازش متمرکز و درجه بندی قهوه ایجاد شد. این برنامه موفقیت های محدودی به دنبال داشت. پس از آن، در سال ۱۹۴۴ یک مرکز فراوری قهوه برای تمام قهوه ها قبل از صادرات ساخته و در سال ۱۹۵۰ هیئت قهوه جامائیکا تشکیل شد. از این نقطه به بعد، قهوه های منطقه کوهستان آبی جامائیکا به آرامی به شهرت رسیدند تا اینکه در بین بهترین قهوه های جهان قرار گرفتند. با این حال، در آن زمان، تعداد کمی از قهوه های فرآوری شده در دسترس بود و امروزه قهوه های جامائیکا به هیچ عنوان نمی توانند با بهترین قهوه های آمریکای مرکزی و جنوبی یا شرق آفریقا رقابت کنند. قهوه جامائیکا قهوه ای تمیز، شیرین و بسیار ملایم است. این قهوه ها فاقد پیچیدگی یا ویژگی های متمایزی هستند که می توان از قهوه هایی با درجه تخصصی انتظار داشت. با این حال، جامائیکا مدت ها قبل از تولیدکنندگان کشورهای دیگر، قهوه هایی تمیز و شیرین را به طور مداوم تولید و به گونه ای هوشمندانه بازاریابی می کرد و این مسئله به قهوه های آن ها برای مدتی طولانی مزیت رقابتی خاصی بخشیده بود.

مشخصات طعمی
قهوه های جامائیکا، قهوه هایی تمیز و شیرین هستند و به ندرت می توان در میان آن ها طعم های میوه ای با پیچیدگی زیاد را یافت.
مناطق پرورش دهنده قهوه
جمعیت: ۲۹۵۰۰۰۰
تعداد کیسه های ۶۰ کیلوگرمی در سال: ۲۷۰۰۰
در جامائیکا تنها یک منطقه پرورش دهنده قهوه وجود دارد که احتمالاً یکی از مشهورترین مناطق رشد قهوه در جهان نیز است.
کوهستان آبی
کوهستان آبی یکی از موفق ترین بخش های بازاریابی در تاریخ قهوه جامائیکاست که به وضوح تعریف شده و به خوبی محافظت می شود. تنها قهوه هایی که بین ارتفاع ۹۰۰ تا ۱۵۰۰ متر و در محله های سنت اندرو، سنت توماس، پورتلند و سنت مری رشد می کنند را می توان به عنوان «کوهستان آبی جامائیکا» نامید. قهوه هایی که بین ۴۵۰ تا ۹۰۰ متر رشد می کنند را می توان «کوهستان جامائیکا»، و هر قهوه ای که پایین تر از آن باشد را می توان «جامائیکا سوپریم» یا «کوهستان پایین جامائیکا» نامید. قابلیت ردیابی قهوه های کوهستان آبی می تواند تا حدودی گیج کننده باشد، زیرا اکثر قهوه ها به نام کارخانه ای که در آن فرآوری می شوند به فروش می رسند. این کارخانه ها ممکن است گهگاه قهوه یک مزرعه بزرگ را جدا نگه دارند، اما معمولاً از تعداد بی شماری از خرده مالک هایی که در منطقه قهوه می کارند، آن را خریداری می کنند. برای مدت طولانی، اکثر تولیدات کوهستان آبی جامائیکا به کشور ژاپن صادر می شد. همچنین این مسئله نیز شایان ذکر است که به دلیل توانایی این قهوه در دستیابی به قیمت های بسیار بالا، معمولاً مقدار قهوه های تقلبی ای که با این نام در بازار وجود دارد بسیار زیاد است.
ارتفاع: ۹۰۰ تا ۱۵۰۰ متر
زمان برداشت: ژوئن تا جولای
زیرگونه ها: کوهستان آبی جامائیکا (مشتقی از زیرگونه تیپکا) و تیپیکا