استارمایا

استارمایا
زیرگونه ای با بازدهی بالا که سازگاری خوبی با ارتفاعات متوسط دارد. قهوه حاصل از این زیرگونه در فنجان اسیدیتی قابل توجهی دارد. اولین قهوه هیبریدی F1 که از طریق بذر تکثیر شد این زیرگونه است.
ظاهر
قد: کوتاه
رنگ نوک برگ ها: سبز
اندازه دانه قهوه: بزرگ
زراعت
ارتفاع بهینه:
پنج درجه شمالی تا پنج درجه جنوبی: ۱۲۰۰ تا ۱۶۰۰ متر
پنج تا پانزده درجه شمالی و پنج تا پانزده درجه جنوبی: ۹۰۰ تا ۱۳۰۰ متر
بیشتر از پانزده درجه شمالی و بیشتر از پانزده درجه جنوبی: ۷۰۰ تا ۱۰۰۰ متر
پتانسیل کیفیت در ارتفاع بالا: بسیار خوب
برداشت بالقوه: بالا
زنگ برگ قهوه: مقاوم
بیماری گیلاس قهوه: ناشناخته
نماتدها: ناشناخته
اولین سال تولید سال دوم
نیازهای تغذیه ای متوسط
رسیدن میوه متوسط
نسبت دانه قهوه به گیلاس آن بالا
تراکم کاشت ۴۰۰۰ – ۵۰۰۰ در هکتار (با استفاده از هرس تک ساقه)
اطلاعات بیشتر در خصوص زراعت این زیرگونه این زیرگونه یکنواخت نیست و در هنگام کاشت تقریبا ۱۵ درصد از گیاهان تفکیک می شوند (به این علت که ظاهر و یا عملکردی متفاوت نسبت به استاندارد دارند).

ژنتیک
اصل و نسب مارسالسا * اتیوپیایی وحشی/ جهش یافته طبیعی سودانی
توصیف ژنتیکی هیبریدی F1 (مخزن ژنی)
تاریخچه یک هیبریدی نسل اول (F1) که از تلاقی بین مارسالسا و یک گونه بومی اتیوپیایی نر عقیم یا زیرگونه بومی سودان نشات می گیرد. زیرگونه استارمایا تنها هیبریدی F1 در جهان است که از طریق بذر تکثیر می شود و نیازی به بیوتکنولوژی پر هزینه ندارد. قبل از استارمایا، تنها راه برای تولیدمثل کارآمد هیبریدی های F1 برای کشاورزان شبیه سازی (شبیه سازی کشت بافت یا جنین زایی مادی) یا گرده افشانی دستی گیاهان پدر و مادر بود که هر دو روش بسیار پر هزینه بوده و ظرفیت محدودی داشتند.
به طور معمول والدین هیبریدی F1 به گونه ای انتخاب می شوند که از نظر ژنتیکی به یکدیگر نزدیکی نداشته باشند. این فاصله، قدرت ترکیب را به حداکثر می رساند و به بازده بالا و قدرت کلی گیاه (به عنوان مثال تحمل در برابر یخبندان) بدون افت کیفیت قهوه در فنجان و یا مقاومت در برابر بیماری ها منجر می شود. تنها تعداد انگشت شماری از قهوه های هیبریدی F1 در جهان وجود دارد که بیشتر آن ها در ۱۰ سال گذشته توسعه یافته اند و اخیراً به صورت تجاری در دسترس کشاورزان قرار گرفته اند.
در اوایل سال ۱۹۸۸، پرورش دهندگان قهوه دریافتند که اگر یکی از گیاهان مادر عقیم باشند، از نظر تئوری امکان تکثیر هیبریدی های F1 از طریق بذر وجود دارد. اگر دو نوع زیرگونه قهوه بارور متفاوت – گونه های هیبریدی پدر و مادر مورد نظر شما – را در یک مزرعه معمولی قهوه کنار هم قرار دهید، برخی از فرزندان نتیجه الحاق مادر به مادر (در نتیجه فرزندانی که شبیه مادر هستند) و تعدادی پدر به پدر (فرزندانی مانند پدر) خواهند بود. در این میان تنها برخی از آن ها مادر به پدر (فرزندان هیبریدی این دو) خواهند بود. از این رو، بدیهی است که این روش، روشی ناکارآمد برای تولید بذر هیبریدی است.
با این حال، اگر یکی از زیرگونه های مزرعه عقیم باشد (به این معنا که نتواند گرده ای تولید کند)، پس هر فرزندی (مثلاً گیلاس قهوه که محصول تولیدمثل پدر و مادر است) که روی گیاهان عقیم نر ظاهر شود باید یک زیرگونه هیبریدی از پدر و مادر باشد. باد یا گرده افشان ها گرده ها را از زیرگونه های گرده ساز به زیرگونه های نازا منتقل می کنند و گیلاس های حاصل لزوماً هیبریدی هستند. چالش این بود که یک گیاه نر که به صورت طبیعی عقیم باشد پیدا شود تا بتواند والد مناسبی برای پرورش باشد.
در سال ۲۰۰۱ پژوهشگران مرکز همکاری های بین المللی برای توسعه کشاورزی (CIRAD) در یک پروژه پرورش قهوه که به صورت عمومی – خصوصی با ECOM همکاری داشت، متوجه یک گیاه نر عقیم از گونه عربیکا شدند که در میان قهوه های وحشی اتیوپیایی و سودانی در مزرعه لا کامپلیدا در نیکاراگونه می رویید. پرورش دهندگان آن را با مارسلسا، نسل جدیدتر زیرگونه مقاوم در برابر زنگ برگ قهوه (تیمور هیبریدی ۸۳۲٫۲ * ویلا سارچی CIFC 971.10) الحاق کردند. پس از مشاهده عملکرد خوب این زیرگونه در آزمایش های میدانی در نیکاراگونه، ECOM این زیرگونه را به صورت گسترده منتشر کرد و نام استارمایا را بر آن نهاد.

دسترسی
پرورش دهنده CIRAD-ECOM