مالاوی

مالاوی
به نظر می رسد که قهوه در اواخر دهه ۱۸۰۰ به مالاوی معرفی شده است. یکی از ادعاهای موجود بیان می کند که یک درخت که از باغ گیاه شناسی ادینبورگ گرفته شده بود در سال ۱۸۷۸ توسط جان بوکنان، مبلغ اسکاتلندی به این کشور آورده شده است. این درخت برای اولین بار در جنوب مالاوی در منطقه بلانتایر ریشه دواند و در سال ۱۹۰۰ منجر به تولید قهوه سالانه ای معادل با ۱۰۰۰ تن شد.
علیرغم شروع بسیار خوب صنعت قهوه در این کشور، تولید قهوه در آن مدتی بعد از آغاز، به دلیل ترکیبی از اتفاقاتی نظیر خاک های نامناسب، آفات، بیماری ها و همچنین رقابت با تولید انبوه قهوه در کشور برزیل سقوط کرد. در بیشتر بخش اول قرن بیستم، مالکیت تعداد کمی از زمین های بزرگ این کشور در اختیار آفریقایی ها بود، چرا که در آن زمان کشور مالاوی تحت حاکمیت استعماری بریتانیا قرار داشت. با این حال جنبش های تعاونی که در سال ۱۹۴۶ آغاز شد موجب رشد تولید قهوه به صورت چشمگیری در دهه ۱۹۵۰ شد. در حالی که به نظر می رسید صنعت قهوه در این کشور به موفقیت هایی دست یافته است، تعاونی های این کشور در سال ۱۹۷۱ به دلیل مداخلات سیاسی منحل شدند.
تولید قهوه در کشور مالاوی در دهه ۱۹۹۰ با ۷۰۰۰ تن به اوج خود رسید و از آن زمان به حدود ۱۷۰۰ تن در سال کاهش یافت. علیرغم این واقعیت که کشور مالاوی در خشکی محصور است، اما توانسته اقتصاد صادراتی کشاورزی قوی ای را ایجاد کند که بسیاری موفقیت تولید قهوه آن را به عدم مداخله دولت در صادرات نسبت می دهند که امکان برقراری ارتباط مستقیم میان فروشندگان و خریداران را فراهم کرده است. با این حال، قهوه این کشور برای مدت طولانی کیفیت خوب و متمرکزی نداشت و درجه بندی سیستماتیک آن بسیار ساده و متشکل از درجه های یک و دو بود. اگرچه در سال های اخیر این درجه بندی به مانند سایر کشورهای آفریقایی به سمت سبک AA حرکت کرده است.
زیرگونه های قهوه ای که در مالاوی رشد می کنند طیف گسترده ای را پوشش می دهند. زیرگونه های گیشا در این کشور در مقیاس وسیع کاشته می شود. همچنین زیرگونه کاتیمور که گونه ای مقاوم به بیماری است و نسبت به گیشا کیفیت پایین تری دارد نیز در بسیاری از مزارع مالاوی کشت می شود.
قابلیت ردیابی
قهوه در جنوب کشور مالاوی در اختیار زمین های تجاری با مقیاس های بزرگ است و در مناطق شمالی توسط زمین های خرد و کوچک تولید می شود. از این رو، می توان قهوه را به یک مزرعه منفرد و یا گروه بزرگی از تولیدکنندگان نسبت داد. در کل می توان گفت که هر دو گروه قهوه هایی با کیفیت عالی را تولید می کنند.

مشخصات طعمی
قهوه های کشور مالاوی می توانند قهوه هایی تمیز و شیرین باشند، اگرچه به ندرت به اندازه قهوه های دیگر در کشورهای شرقی قاره آفریقا پیچیده و دارای طعم میوه ای هستند.
مناطق پرورش دهنده قهوه
جمعیت: ۱۸۰۹۰۰۰۰
تعداد کیسه های ۶۰ کیلوگرمی در سال: ۱۸۰۰۰
قهوه های تولیدشده در کشور مالاوی به ندرت به واسطه مناطق موجود در این کشور شناخته می شوند. در حقیقت این مناطق هستند که به وسیله قهوه شناخته می شوند، نه مناطقی قابل تعریف با ویژگی های متمایز که توسط خاک و اقلیم محلی تعیین شوند.
منطقه چیتیپا
این منطقه به تولید برخی از بهترین قهوه های مالاوی شهرت دارد و در نزدیکی رودخانه سانگوی که یک مرز طبیعی بین دو کشور مالاوی و تانزانیا در شمال این کشور است قرار دارد. این منطقه محل استقرار تعاونی بزرگ میسوکو هیلز است.
ارتفاع: ۱۷۰۰ تا ۲۰۰۰ متر
زمان برداشت: آپریل تا سپتامبر
زیرگونه ها: آگارو، گیشا، کاتیمور، موندو نوو، کاتورا
منطقه رومفی
این منطقه در شمال کشور و نزدیک به دریاچه مالاوی در قسمت شرقی پارک ملی نیکا واقع شده است. چندین خوشه از تولیدکنندگان در این منطقه وجود دارند مانند چاکاک، سالاوی، جونجی و وانگو وانگو. تعاونی های پوکا هیلز و نورث ویفیا نیز در این قسمت واقع شده اند.
ارتفاع: ۱۲۰۰ تا ۲۵۰۰ متر
زمان برداشت: آپریل تا سپتامبر
زیرگونه ها: آگارو، گیشا، کاتیمور، موندو نوو، کاتورا
ویفیای شمالی
این منطقه بخشی از فلات شمالی را در بر می گیرد که توسط رودخانه لیزونخومی از ارتفاعات خلیج ناکاتا جدا شده است.
ارتفاع: ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ متر
زمان برداشت: آپریل تا سپتامبر
زیرگونه ها: آگارو، گیشا، کاتیمور، موندو نوو، کاتورا
جنوب شرقی امزیمبا
این منطقه به نام شهر امزیمبا نام گذاری شده است و چندین دره و رودخانه از میان آن عبور می کند.
ارتفاع: ۱۲۰۰ تا ۱۷۰۰ متر
زمان برداشت: آپریل تا سپتامبر
زیرگونه ها: آگارو، گیشا، کاتیمور، موندو نوو، کاتورا
ارتفاعات خلیج ناکاتا
این منطقه درست در شرق شهر امزوزو واقع شده و مرکز آن است.
ارتفاع: ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ متر
زمان برداشت: آپریل تا سپتامبر
زیرگونه ها: آگارو، گیشا، کاتیمور، موندو نوو، کاتورا